psychologia zachowania ludzi, ludzkie, terapia skoncentrowana na rozwiązaniach, rozwiązaniu, kliencie, osobie, emocjach, przeniesieniu

Terapia skoncentrowana na kliencie c. rogersa

Osoba-Centred (także: Client-Centred) Psychoterapia jest najbardziej znanym i najbardziej rozpowszechnioną formą psychoterapii humanistycznych w świecie. Została założona przez Carla Rogersa i jego współpracowników w 1940 roku w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Jego podstawą jest widok człowieka jako osoby? stąd jego nazwa?, czyli dialektycznie w ich wymiarów istotnych i relacyjny. Tak więc należy uznać za praktykę obrazem człowieka, który spoczywa na obu, ich samodzielności i ich wzajemne powiązania. Jego cechy wyróżniające to, że stawia doświadczenie klienta (ci) i terapeutą (ci) i bezpośrednim obecnej relacji między nimi w centrum uwagi. Ponadto, osoba-Centred Terapia próbuje zlokalizować? Pracy? jak najbliżej do doświadczenia klienta w obecnym związku. Doświadczenie jednostki jest poważnie brane pod uwagę bez żadnych warunków wstępnych, jak on lub ona jest w bezpośrednim chwili. Obejmuje to w jaki sposób człowiek stał się kim oni są za pośrednictwem relacji, co on lub ona jest w chwili obecnej oraz w jaki sposób człowiek jest w stanie się dalej rozwijać w przyszłości. Klient jest zaufany być zdolne do życia swojego życia i radzenia sobie ze swoimi problemami za pomocą własnych zasobów osobistych, jeśli odczuwają związek z pewnymi rzecz ułatwienia warunkach.

W zasadzie dotyczy to zerwanie z tradycyjnym obrazu i funkcję terapeuty jako ekspert na kliencie? Problemów sekundę. Wręcz przeciwnie, terapeuta rozumie go lub sama jako współpracownik i partner równości? opracowanie wraz z klientem w procesie spotkania osoba do osoby. Kolejną istotną cechą Psychoterapii Indywidualne Usytuowany jest to, że osoba-centered teoria i język pozostać blisko potocznym doświadczeniem. Wreszcie stało się częścią osoba-centered tradycji ponad sześćdziesiąt lat otwarcie zachęcają ciągłe badania i dalszy rozwój teorii i praktyki.

Oprócz psychoterapii, Person-Centred podejście jest sposobem bycia i pracy z osobami w różnych dziedzinach ludzkiej działalności, gdzie relacje międzyludzkie są kluczowe.



Historyczny rozwój


Carl R. Rogers

Carl Ransom Rogers urodził się 8 stycznia 1902 w Oak Park na przedmieściach Chicago. Opisał swój dom jako tradycyjny, ściśle protestancki, oznaczone przez bliskich więzi rodzinnych i kultu cnoty ciężkiej pracy. Studiował rolnictwo, historii i teologii, którą wszyscy opuszczony, aby przejść do psychologii na Nauczyciela? S College Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku. Tam zetknął się z ideami Johna Deweya i jego poglądów na stopniowe wychowanie. Natomiast jego badania były głównie nastawione behaviouristicly jego pierwsza praca zawodowa jako psycholog na Wydziale Studiów Dziecka w Rochester Towarzystwa Opieki nad dziećmi pod wpływem psychoanalitycznym, głównie Rankian, pomysły. Na podstawie swojego doświadczenia klinicznego on coraz bardziej mnie przekonanie o centralnym miejscu klientów? zrozumienia siebie i swojej własnej kierunek jako przeciwieństwo do interpretacji, tradycyjnej diagnozy lub technik modyfikacji. Doszedł do wniosku, że klient, który wie jak postępować z którego wynika, że ​​terapeuta? Zadanie s jest polegać na klienta? Moce s i wspierać go lub ją poprzez ułatwienie zrozumienia samych siebie.

W 1939 Rogers został profesorem na Uniwersytecie Stanowym Ohio. Później za wykład zatytułowany? Nowsze koncepcje w psychoterapii? dostarczone na University of Minnesota w 1940 roku jako urodzin osoba-centered podejścia do psychoterapii. Jego centralną tezą było to, że psychoterapia nie powinny dążyć do rozwiązywania problemów, ale w rozwoju osobowości z terapeutą będącym ułatwiającym klienta? Rozwój s zamiast być interpretacji ekspert od problemów psychologicznych. Tak więc Rogers weszła w ostrym przeciwieństwie do tradycyjnej terapii psychiatria, psychoanaliza i zachowanie (a obecnie również podejście kontrastuje z-osobowe, jedno-stronnych kierunki systemowych). Jako przeciwieństwo do nich Rogers? Podejście to zostało wyznaczony jako? nie dyrektywa? (Rogers, 1942) w celu podkreślenia własnej dyrektywę ruch jeszcze nikt nie typował klienta? (Termin, który Rogers przedstawił w zastępstwie chorego) zamiast kierowania lub interpretacji postawy terapeuty. Rogers odwrócił się od tradycyjnego modelu medycznego do psychoterapii, którą rozumianego już nie jako leczenia, ale uświadomił sobie swój temat-to-temat jakości. W tym etapie rozwoju podejścia technicznego zrozumienie nadal dominował, aby zapewnić atmosferę wolną od lęku i wspieranie werbalizacji emocji i przeżywania z klientem. Głównym zadaniem terapeuty miał być alter ego dla klienta. Właśnie w tym momencie nagrania audio (później po filmów i nagrań wideo) rozpoczęła przyczynić się do systematycznego badań empirycznych i szkolenia w psychoterapii. Psychoterapia został przywieziony z ukrycia i stracił swoją tajemniczą reputację. Jednym z Rogersem? Główne zasługi dla psychoterapii w ogóle było zainicjowanie głębokiej badań naukowych.

W celu podkreślenia, że ​​celem psychoterapii powinno być na wewnętrzny świat doświadczeń klienta i sprzeczne z niezrozumienia jeszcze nikt nie typował niestosowania dyrektywy? jak nie-bezpośredni lub mirroring tylko Rogers (1951) później przemianowany swoje podejście do? klienta środku?. W tym czasie położył akcent na postawy terapeuty wobec klienta. W 1957 roku opublikował swoją dobrze znaną artykuł? Niezbędne i wystarczające warunki terapeutycznej zmiany osobowości? (Patrz poniżej), który stymuluje największą ilość badań empirycznych prowadzonych w psychoterapii do tej pory. W tym okresie Rogers? Główne zainteresowania przeniósł z metod podejścia, koncentrując się na procesie leczenia i pielęgnowania klienta? s samo-eksploracja. W 1959 roku opublikował dokładny opis jego teorii psychoterapii, osobowości i relacji interpersonalnych. Jego książka? Stając się osobą?? (1961) stała się bestsellerem w świecie akademickim, za film? Podróż do jaźni? (Rogers, McFaw i Farson, 1968) dostał Oscara.

Dwie głębokie doświadczenia doprowadziły do ​​dalszego rozwoju w ramach podejścia: długoterminowy projekt badawczy z chorych na schizofrenię (Rogers, Gendlin, Kiesler i Truax, 1967) w Wisconsin z jednej strony i uczestnictwo w ruchu grupowego spotkania z normalnymi?? ? (Rogers, 1970) z drugiej strony zmusza terapeutów i animatorów grup do bardziej angażować się w relacje jako osoby. Przyczyniło się to do dialogiczny rozumienia psychoterapii. Rogers przyszedł do zrozumienia terapię jako relacji spotkania, wzajemna relacja osoby do osoby. W kontaktach z Martina Bubera (Rogers i Buber, 1997) i Sřren Kierkegaarda (Rogers, 1961) on dalej rozwijać wizerunek człowieka jest głęboko zakorzenione w filozofii spotkania i egzystencjalizm. Zatem termin? Wokół osoby ludzkiej? został wprowadzony który również wydawał się być odpowiedni dla zastosowania podejścia w dziedzinach takich jak edukacja, szkolenia (Rogers, 1983) i nadzoru, społecznej i duszpasterskiej pracy, partnerstwa i życia rodzinnego (Rogers, 1972), grupy dużych, komunikacji międzykulturowej i polityki (Rogers, 1977; 1980).

Po długiej kariera naukowa na Uniwersytecie Stanowym Ohio, Chicago i Wisconsin Rogers przeprowadził się do La Jolla, Kalifornia w 1964 roku, gdzie był współzałożycielem Centrum Studiów osoby. W swoich latach Kalifornii da się wplątać w pracy z dużymi grupami i społecznościami i pracą pokoju i rozwiązywania konfliktów. Jeździł w wielu krajach, w tym na obszarach kryzysowych, takich jak Irlandii Północnej, Południowej Afryki, Bliskiego Wschodu Europy, Rosji i Gruzji. Zmarł w 1987 roku, krótko po nominacji do Pokojowej Nagrody Nobla. [1]
Dalszy rozwój i od podejścia

Cały ciąg wydarzeń [2] w podejściu miała miejsce w jego historii, wśród których klinicznych i procesu (Binder i Binder, 1991; 1994; Swildens, 1988), constructivistic (Frenzel, 1991;? O Hara, 1998 ; Fehringer, 2002), hermeneutyka (Finke, 1994), duchowe (Thorne, 1998) oraz osobowo-dialogiczny (Pfeiffer, 1995; Schmid, 1991; 1994 1998a; 1998b; 1999) z nich są najbardziej istotne z kierunkami fenomenologiczna-egzystencjalnych . Oprócz nich było więcej behawiorystyczne i poznawczo-psychologiczne orientacje w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych (Martin 1972; Tausch i Tausch 1960), empiryczno-opisowe i rozwojowe, psychologiczne Ones Biermann-Ratjen, Eckert i Schwarz, 1995), niekiedy w pobliżu psychoanalitycznym koncepcje i kilka eklektycznych kombinacje.

Oddzielny modalność została opracowana przez Eugeniusza Gendlin (1996), urodzony w 1926 roku w Austrii, student, kolega i następca Rogers na Uniwersytecie w Chicago, z jego Psychoterapii empirycznej lub Skupiając-Oriented. Tu terapeuta skupia się na procesie doświadczania klienta i celowo powoduje jego pogłębienie. Potomkowie są procesem empirycznym lub proces dyrektywa terapia (Greenberg, ryż i Eliott 1993; Greenberg, Watson i Lietaer, 1997), cel i interwencja zorientowana procedury przez Sachse (1992; 1999) i podobnych metod.

Indywidualne podejście Centred jest rozłożone na całym świecie i prawdopodobnie najbardziej praktykowane psychoterapeutyczne orientacja na całym świecie. Od końca lat osiemdziesiątych Europa była głównym celem rozwoju teorii i praktyki terapii Indywidualne Centred ust Thorne i Lambers, 1998). Stale rozwija swoją teorię i praktykę i szuka dialogu z innymi terapeutycznych orientacji, nauki i sztuki (Korunka 1997). Oprócz psychoterapii i poradnictwa i tych już wspomniano powyżej wpłynął szeroki zakres dziedzin, takich jak nauki społeczne, medycyny, psychologii organizacji, ekonomii, ekologii, filozofii, teologii, etyki, teorii nauki, sportu, sztuki itd. Poza tym jest niezawodny sposób interakcji i komunikacji, z życia i pracy w różnych okolicznościach i kontekstach stało się filozofią kultury i liderem w wysiłku rozwoju nauk humanistycznych w humanitarny sposób. Chociaż często ignorowane lub odmawia ona również wpływ na inne sposoby jak psychoanalitycznych, behawiorystyczne i systemowych rozwiązań w ich drodze do bardziej osobistej, zrozumienia dialogicznej i intersubiektywny. W dość tendencji kilku underrating lub rozwodnienia podejście odporność może być rozpatrywana w kontekście radykalnego roszczenia jego zmianę paradygmatu z jego zagrożenie dla ustanowionego zasilania, statusu i prestiżu. Rogers (1977) sam mówił o niej jako o jeszcze nikt nie typował rewolucji cichej?. (Schmid, 2000; 2002b)