psychologia zachowania ludzi, ludzkie, terapia skoncentrowana na rozwiązaniach, rozwiązaniu, kliencie, osobie, emocjach, przeniesieniu

Od niepamiętnych czasów wielcy myśliciele, filozofowie, a także zwykli ludzie oddawali hołd rozumowi, potępiając przy okazji niszczycielską moc namiętności.

I choć w różnych epokach historycznych działo się to z różnym natężeniem i w różnych proporcjach, a niekiedy nawet zmieniało się podejście z  orientacji na rozum w stronę uczuć (np. Romantyzm), to jednak częściej górę brał racjonalizm a rolę uczuć spychano na drugi tor.

We współczesnej psychologii społecznej czy psychologii w ogóle, do niedawna panował podobny nurt. Ten nurt to orientacja poznawcza, którą to zainteresowanie doprowadziło do utworzenia osobnej gałęzi (w ramach psychologii społecznej) – psychologii społeczno – poznawczej.

Ta orientacja szła w parze z postrzeganiem przez psychologów poznania, afektu i zachowania jako trzech odrębnych podsystemów (Hilgard, 1980) i zajmowania się dwoma z nich (poznanie i zachowanie) – trzeci zupełnie pomijając.

Tymczasem najnowsze dane neurobiologów, psychofizjologów i neuropsychologów pokazują, że te trzy podsystemy nie tylko wpływają na siebie nawzajem, ale również są ze sobą bardzo silnie sprzężone i od siebie uzależnione (LeDoux, 2002; Damasio, 2004), tworząc tym samym jeden potężny układ.

Od niedawna w psychologii wreszcie na pierwszy plan zaczęły wysuwać się zaniedbane procesy emocjonalne. Nastąpił wzmożony proces nadrabiania zaległości w tej materii przez bardzo wielu badaczy (Baron, 1987; Forgas i Moylan. 1987; Mayer i in., 1992; Salovey, O’Leary, Stretton, Fishkin i Drake, 1991; Sedikides, 1992; Fidler, 1991; Ekman, 1992; Lazarus, 2000; Frijda, 1986, za: Forgas i Vargas, 2005).